Lopers hebben de neiging om gewoon een afstand te koppelen aan een gewenste tijd. Een 10 km in 40 minuten. Of een marathon in 3,5 uur. Het is helder, duidelijk maar het mist nog heel veel waar jij als trainer coach mee aan de slag kan.
Een gewenste tijd zegt niets
Zegt een tijd voor een afstand iets over de humor van je atleten? Een gewenste tijd lijkt alsof iemand bijna Olympisch aspiraties heeft maar meestal is dat niet het geval. Het zegt heel weinig over wat iemand drijft om deze mooie sport hardlopen te doen. Als je dan iedere training heel extrovert hard aanstuurt op inzet en tijden, dan ben je nog steeds niet bezig met coaching.
Luisteren met extra oor
Luisteren naar hardlopers is een open deur. Een coach of trainer luistert met een extra oor. Je luistert met de intentie om meer te doen met alle informatie die je ziet en hoort. Bedenk daarbij dat je als mens soms meer visueel dan auditief bent. Overigens geldt dat niet voor iedereen. Dat maakt nogal een verschil want je pikt andere signalen op. Vanuit onderzoek is bekend dat je maar enkele procenten van de inhoud van de boodschap oppikt. Meestal niet meer dan 7%. De rest haal je uit al die andere signalen die je ziet en ervaart.
Ervaring bij het hardlopen x test vermogen
Een doel stellen kan eenvoudig lijken maar het zit verbonden aan hoe je sporters doelen ervaren. En wat zij willen ervaren. Want wat willen zij echt uit het hardlopen halen? De intrinsieke motivatie van sporters is wat hen laat lopen. Dat is volledig ongelijk aan tijd x op afstand y.
Daarbij moet je testen wat het vermogen van een hardloper is. Samen kom je er dan achter hoe je fysieke talenten koppelt aan ideale afstanden en intrinsieke motivatie. Dan zie je al dat de verbanden vele malen sterker worden dan zomaar een gewenste tijd op papier zetten.
Ben je coach of mentor?
Bij jonge coaches zie je vaak het enthousiasme en de felheid. Oudere coaches zie je vaak een veel rustiger stijl oppakken. Hoe komt dat? Veel coaches ervaren in het begin van hun carrière nog dat alle antwoorden te vinden zijn in de sporter. Dat is de schatkist en die moet open. Vaak is er dan het eigenbeeld bij de coach dat hij of zij alle antwoorden moet kunnen geven.
Bij oudere coaches zie je de ervaring in het luisteren en vragen stellen op een hoog niveau liggen. Het felle coachingsgedrag verandert dan naar meer een adviserende rol. Eigenlijk wordt de coach dan meer een mentor. Dat hoeft niet te betekenen dat een atleet minder stimulans krijgt. De trainingsprikkels veranderen. Vaak speelt er dan meer tact en souplesse mee in de opstelling van de coach naar de sporter.
Teamontwikkeling is als een diamant
Hoe goed je ook bent in dit mensenwerk, uiteindelijk kun je ervaren dat je als een team opereert. Dat klinkt raar want hardlopen wordt door sporters gezien als een solistische sport. Wat is bijzonder aan een team zijn? Dat de personen meer met elkaar bereiken dan zij in hun eentje ooit hadden kunnen bereiken. Je kan meer als team. Knok daarom bij iedere training voor die extra glans die je als team kunt bereiken. Dat is veel meer dan een scherpe tijd. Dat kan zijn:
- Inzichten met elkaar delen.
- Hoe iemand technisch evolueert.
- Hardlopen geeft balans en zekerheid in het persoonlijk leven.
- Hoeveel plezier je haalt aan het slot van een intensieve training.
De teamontwikkeling tussen sporter en coach is als het slijpen van de diamant. Je haalt er veel meer glans uit. Daar mag je zeker trots op zijn als je dat als trainer voor elkaar krijgt. Dan komt je meerwaarde echt naar buiten.