Empathie verandert ontwikkelingsproces

16 februari 2017

Of een sprinter voor je staat of een marathonloper, hun doelen hebben ze heel helder voor ogen. Meestal staat dat in digitale cijfers in hun brein. De tijden die zij willen halen. Die tijden zijn maar een kil gegeven terwijl een heel mens die prestatie moet leveren.

Pak daarom 3 belangrijke coachingprincipes erbij

  • Je bent heel helder in je formuleringen van de einddoelen
  • Je weet iedere training tot een uitdaging te makenEmpathie onthult een complete atleet en niet alleen zijn gewenste tijden.

Aandacht voor details

Dat vraagt wel om een basiseis bij een coach die lastig is te realiseren. Je hebt eigenlijk altijd meer dan een paar ogen nodig. Plus je zou ieder moment actief betrokken moeten zijn. Je hebt het vermogen nodig om heel veel details te zien en daaruit informatie te halen. Dan zie je wat een atleet echt nodig heeft. Moet je die sprinter echt nog meer krachttraining laten doen? Of is focus op techniek nodig? Het hangt helemaal van de ontwikkeling en de wensen van dat moment af.

Voorbij de einddoelen

Atleten zijn gek op duidelijke uitleg. Geen gezweef maar zeggen waar het op staat. Dat speelt internationaal bij coaches maar in het nuchtere Nederland waarschijnlijk nog meer. Je kunt niet honderd keer de einddoelen benadrukken. Op een moment hebben atleten dat echt in zich opgenomen. Dan moeten ze iedere dag, of een paar keer per week, aan de bak om die ontwikkeling door te maken.

Iedere training een uitdaging

Verbind jezelf dan aan een ander belangrijk doel: maak van iedere training een uitdaging. Slechts de atleet die geprikkeld wordt, zal zijn potentieel ontwikkelen. Je wil voorkomen dat hardlopers gewoon trainingen meedraaien. Daardoor wordt de prikkel wel gegeven op fysiek gebied maar een trainer die creatief uitdagingen ontwikkelt, haalt ook op mentaal gebied alles eruit. Als het waar is dat het brein, de mind, de grens van de sportieve ontwikkeling bepaalt, is een trainer verplicht aan de atleet om hier aan te werken.

Waarom proces voor einddoel?

Het uitgangspunt dat iedere training een uitdaging is, sluit ook aan bij een ander coachingsprincipe: de weg naar het doel is belangrijker dan het doel. Dat proces is voor trainer en atleet boeiend. Als een trainer echt in staat is om de uitdaging over te brengen, gaat de sporter hard aan de slag. Door deze procesaanpak kan het zomaar zijn dat opeens de sprong wordt gemaakt tot voorbij het doel.

Empathie onthult

Daar komt empathie om de hoek. Het inlevingsvermogen in de sporter onthult waar hij of zij echt verder mee komt. Of je moet kiezen tot verhogen van de intensiteit of juist meer rust gunnen. Een sporter met opzet meer spanning meegeven of juist moet plaatsen in een relaxte atmosfeer. Met empathie kun je echt in het hart van de sporter kijken. Daar wordt de beslissing genomen of een uitdaging het waard is om voor te knokken. Training na training, tot aan het einddoel.

Verkeerde interpretatie

Empathie is geen harde wetenschap. Je kan er daarom ook naast zitten. Houd die kant van je coachingswerk ook helder. Niet om je in te dekken maar om je empathische vermogen nog beter te ontwikkelen. Dan kun je de opvolgers leren kennen van Dafne Schippers of Abdi Nageeye. Geen mens is hetzelfde en daarom gaat het proces, ook al is het talent overduidelijk zichtbaar, weer opnieuw van start voor de trainer.

Tip: vragen aan het netwerk
Tip: Je kunt heel veel achterhalen door gewoon aan de atleet te vragen wat er speelt. Een atleet staat nooit alleen. Vraag daarom aan ouders, vrienden of familie die komen kijken hoe het gaat. Met een paar directe of indirecte vragen kun je heel veel te weten komen. Veel meer dan de atleet vanuit zijn eigen belevingswereld beschrijft.

Deel dit artikel