20 november 2018 - Trainers en coaches zijn net beeldhouwers, ze halen weg uit het ruwe steen wat overtollig is om de beste lijnen naar voren te halen. Dan heb je wel de juiste mentale gereedschappen nodig, tenslotte kan een beeldhouwer ook niet met een tandenborstel zijn stenen sculptuur maken. We pakken een paar praktische punten op, van grenzen omver trekken tot acties realiseren.
Eigen ervaring
Als trainer haal je grenzen weg. Dat is een basis waar je je goed bewust van wilt zijn. Soms kom je er achter door daar direct naar te vragen. Dat lijkt op een vraag zoals ‘wat houdt je tegen?’. Je krijgt dan antwoorden op problemen, beperkingen, perceptie van moeilijke punten en grenzen bij faciliteiten. Bovendien zal je als coach ervaren dat iedere nieuwe ontwikkeling van een hardloper ook weer tot andere punten leidt. De actie en reactie lijken nooit stil te staan, de ontwikkelingen volgen elkaar altijd op. Wat dan natuurlijk heel goed werkt is:
a) Vanuit je eigen ervaringen (referentiekader) te kijken naar de grenzen die de hardloper noemt. Erken de punten, benoem ze en herhaal of je het goed benoemt. Vervolgens kun je ingaan op hoe jij die grenzen hebt overwonnen. Meestal brokkelt een grens snel af als de perceptie niet goed leek te zijn.
b) Je kunt ook, vraag om toestemming, dit met andere hardlopers of trainers delen en dan kijken naar het gezamenlijk weghalen van de grenzen.
Weet ik nú genoeg?
Vanuit de klassieke coachingsliteratuur wordt er vaak op gewezen om de ervaren grenzen of pijnpunten zo snel mogelijk te bespreken. Doe dat niet té gehaast, bereid je goed voor. Stel voor jezelf even de vraag, ‘weet ik er genoeg van af om nu een goed gesprek aan te gaan?’. Dat heeft te maken met het probleem precies kunnen duiden of aanwijzen. Hardlopers horen dan ook graag meteen de sprong naar het antwoord met daarin een oplossing.
Als het antwoord nog niet direct voor het grijpen ligt, leg dan uit dan je meer tijd nodig hebt. Geef ook aan welke stappen je al wél weet.
Stappenplan doorbreekt de onzekerheid
Maak vervolgens een stappenplan hoe je de grenzen omver trekt. Dat kan heel eenvoudig zijn maar het kan ook leiden tot een proces dat jaren duurt. Als hardlopers de stappen zien, wordt het inzichtelijk. Ook kunnen jij en je hardloper samen zien wat voor inspanning je daarvoor moet leveren. Stappen maken het inzichtelijk waardoor je onder de stress uitkomt van het onzekere, onmogelijke ver weg gestelde doelen.
Comfortabel maar wel grenzen doorbreken
Laat ook zien hoe je de loper in dit proces steunt. Als je er als hardloper alleen voor staat, zinkt de moed in de schoenen. Net door enthousiaste trainers maken mensen stappen die ze van tevoren niet hadden durven nemen en kunnen nemen. Als je de hardloper blijft steunen, komen jullie weer in een flow die comfortabel aanvoelt terwijl je wel al die grenzen doorbreekt. Dat is ook een meerwaarde van een trainer.
Gedrag bijhouden
Bij het doorbreken van grenzen, werk je vaak ook aan ander gedrag. Een tweetal voorbeelden: Meer kilometers maken is een productieve uitkomst maar dat vraagt mentaal om een andere instelling. Beter worden in techniek, zeker als dat niet een kernkwaliteit van je hardloper is, vraagt weer om andere begeleiding.
a) Stel voor jezelf als trainer vast welk gedrag een hardloper moet oppakken om de grenzen te doorbreken.
b) Houd bij welke gedragsveranderingen je voorstelt. Houd ook bij in hoeverre de hardloper slaagt in het andere gedrag. Vaak zit er een stevige correlatie tussen gedrag en de output in eenvoudige zaken zoals kilometers maken en snellere tijden lopen.
Je geeft betekenis
Het bijzondere aan deze aanpak is dat je ook de ontwikkeling van een hardloper een grotere betekenis geeft. Het gaat niet alleen over meer kilometers of snelle tijden, het gaat ook over wat die persoon meemaakt en doormaakt. Het is een leerproces en dat kan echt een stap, of stappen zijn in de ontwikkeling van een persoon. Dat maakt het vak van trainer spannend en interessant. Je steekt er tegelijkertijd veel van op voor je eigen ontwikkeling.
Foto van Marc Rafanell López op Unsplash