5 augustus 2017 - Het lijkt zo makkelijk. Na een wedstrijd zorg je als trainer voor een herstelperiode. Daarna start de opbouw naar de volgende wedstrijd. Je krijgt daarmee een fraaie golfbeweging in de trainingscycli. De werkelijkheid is anders. Hardlopers zien het ene leuke evenement na het andere. Ze willen meer en vaker hardlopen en dan moet de vorm top blijven.
Dat is net een lastig punt. In de klassieke achtergronden van de trainer zorg je voor de mooie opbouw, gevolgd door herstel. Daarna start je weer met de opbouw. In het najaar zit de wedstrijdagenda helemaal vol. Wedstrijden worden steeds beter georganiseerd. Het zijn evenementen waar je hardlopers graag naartoe gaan. Ze leven van piek naar piek. Daar moet je als trainer een balans in brengen.
Conditie op peil houden
Zijn er maar enkele maanden tussen bijvoorbeeld halve marathon wedstrijden dan is het nog maar de vraag of je een periode instelt waarbij je terug gaat naar het begin van de opbouw. Je weet dat met veel minder omvang de conditie ook fors afneemt. Je loopt het risico dat de hardloper toch net te laat in zijn beste vorm klaar is voor de volgende wedstrijd. Het kan voor veel hardlopers een betere keus zijn om de omvang slechts kort te beperken.
Ervaren loper kan sneller schakelen
Daar komt een extra factor bij. De opbouw voor lange duurlopen in de meeste schema’s is gericht op mensen die ervaring missen. De ervaren hardloper, dat is toch het grootste segment dat bij je trainingen aanwezig is, weet wat nodig is voor lange trainingen. Je kunt daardoor als trainer net wat sneller schakelen in de weekprogramma’s in de richting van de volgende wedstrijd.
De keerzijde: overtraining
De andere zijde van bijna ongewijzigd in omvang doortrainen is mogelijke overtraininig. Met alle schadelijke effecten tot gevolg en mogelijk ook een echte stop. Het psychologische effect kan nog veel erger zijn. Het verlies van vorm en zelfvertrouwen kan lang doorwerken. Het kan zelfs de ontwikkeling van een hardloper langer in de weg zitten dan eigenlijk noodzakelijk is. Hardlopers worden veel voorzichtiger. Het is vaak erg lastig om iemand door die nieuwe grens te coachen.
Enthousiaste hardloper wil meer…
Het is dan ook in de periode na het herstel van een wedstrijd de kunst om relatieve rust te bieden zonder dat de conditie veel terrein verliest. Vooral na een sterke wedstrijd wil je hardloper misschien nog wel meer kilometers maken. Het is voor de coach een lastige periode van het enthousiasme vasthouden maar je wil overtraining voorkomen.
Hoe hoog is de hartslag?
Let in de weken na het herstel op de hartslag van de hardloper. Is die nog steeds hoog, na de herstelperiode plus nog wat extra tijd? Dan kan er meer aan de hand zijn. Mogelijk ziek of toch overtraining? Hartslag is een handige graadmeter in deze weken.
Even wachten met de peptalk
Vraag in deze weken meer naar hoe de hardloper zich voelt voordat je extra peptalks geeft over beter presteren. Overtraining, of net daaronder uiten zich ook vaak in het taalgebruik. Is de hardloper snel ‘op’ of voelt hij of zij zich uitgeblust? Dat zijn extra signalen om je trainingsschema aan te passen.
Herstelloop is goud waard
Grijp in dat geval vaker naar de korte herstelduurlopen. Vaak wordt deze mogelijkheid over het hoofd gezien. Trainers en hardlopers willen heel graag weer op het vertrouwde hoge niveau komen. Dat kan in deze periode na het eerste herstel van een wedstrijd teveel blijken. Hardlopers blijven met een aangepast schema met meer hersteltrainingen wel actief en trainen regelmatig. Door het veel lagere tempo is de impact kleiner. Hardlopers die vermoeid zijn zullen ook deze kortere herstelloopjes als vermoeiend ervaren. Schrik daar niet van en blijf luisteren hoe het in de dagen na deze lichtere trainingen gaat. Toch zal het hele systeem, ook neuro musculair beter de ruimte krijgen om te herstellen. Je kunt als trainer toch trainingsprikkels blijven geven. Dan wordt het eenvoudiger voor loper en trainer om de weg terug te vinden naar het maken van lange duurlopen.
