3 tips om als trainer doelen echt te bereiken

Jaren en beter kiezen

Vooral met lange afstanden zoals bij een marathon, geldt dat een opbouw vaak veel langer duurt dan dat de sporter in de gaten heeft. Een te snelle opbouw in kilometers of intensiteit verhoogt het risico op blessures. Iemand moet wel kerngezond zijn en snel kunnen herstellen om bijvoorbeeld in een half jaar de ontwikkeling door te maken van het lopen van 10 kilometer wedstrijden naar een eerste marathon. Een ontwikkeling naar een marathon neemt eerder méér dan een jaar in beslag dan minder.

Daarbij speelt mee dat er vaak niet veel meer trainingsmogelijkheden passen in de agenda van de hardloper. Hardlopen is voor de meesten een passie maar wel een die gecombineerd wordt met werk en andere verplichtingen. Daar wringt het in het aantal beschikbare uren. Terwijl voor een halve of hele marathon het aantal trainingen meestal boven de drie in de week ligt, duren de trainingen ook langer. Die extra trainingsmomenten en duur zijn zelden te vinden zonder dat de hardloper een ander onderdeel van zijn werkweek opgeeft. Je hebt dan als trainer de lastige taak te wijzen op wat haalbaar is en wat haalbaar is als er meer trainingstijd beschikbaar is. Tenslotte wil de hardloper ook de meeropbrengst inschatten als er meer getraind kan worden. Als trainer kun je maar beter keuzes maken. Die keuzes liggen vaak buiten het bereik van de trainingskennis en heeft eerder te maken met de levensstijl en tijdsbesteding van een hardloper.

SMART werkt niet zo sterk als we dachten

Als trainer en coach werk je altijd met de smart-gedachte. Maar er is één element waardoor dat niet zo sterk werkt. Smart staat voor: Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdsgebonden. Waar gaat het meestal fout in de praktijk met deze formule? Trainers en hardlopers denken bij SMART aan Specifiek, Meetbaar en Acceptabel. Als het niet acceptabel is, kom je in de gevarenzone van blessures. Dat willen hardlopers en trainers niet. De begrippen Realistisch en Tijdsgebonden zijn veel lastiger. Mensen zijn mensen en passen meestal niet in een rigide schema, hoe SMART het ook is. In een onderzoek onder 37 studenten bleek hoe snel het ideale schema verandert in een traag proces. De studenten kregen een taak en zij schatten in dat onder ideale omstandigheden zij hierover gemiddeld net iets minder dan 28 dagen zouden doen. In de praktijk zat niet alles mee en daalde het aantal uitvoeringsdagen naar gemiddeld ruim 48 dagen. Op de vraag wat een slecht scenario zou betekenen voor de opdracht, steeg het aantal dagen naar 55 (ruim 96% procent langer dan het ideale scenario!). De praktijk voor hardlooptrainers: je zal maar een klein gedeelte van je hardlopers een schema kunnen geven zonder dat zij vertraging oplopen.

Terugbrengen naar menselijke blokken

Om de vertraging tegen te gaan, kun je maar beter smart-werken én die grote taak van een halve of hele marathon opdelen. Werk het uit naar week- en zelfs dagdoelen. Een grote stip aan de horizon klinkt strategisch fantastisch interessant maar het werkt maar beperkt voor een individu. Hij of wil weten wat er morgen, overmorgen en volgende week gelopen moet worden. Dat valt dan ook beter in te plannen in de agenda’s. Je brengt als trainer een oversized doel terug tot de menselijke maat en dat snapt iedereen. Je hebt er veel werk aan maar het is nog moeilijker om een grote achterstand in een latere periode om te buigen. Als kleine achterstanden in de weekplanning zichtbaar worden, kun je flexibeler inspringen. Bij kleine achterstanden kan een hardloper nog bijschakelen, bij grote achterstanden wordt eerder de handdoek in de ring gegooid. Of de schoenen aan de wilg gehangen. Kleine blokken maken veel verschil, je houdt een positief trainingsklimaat waarmee je met humor en extra motivatie je hardlopers weer terug op de rails zet. Dan blijft het vak van trainer leuk.

Photo by Clique Images on Unsplash.