De pijnlijke paradox van de marathon

Trainer Aart Stigter over het trainen voor en lopen van een marathon

19 januari 2022

Oud-toploper en trainer Aart Stigter bracht het boek ‘Paradox van de marathon’ uit. De foto op de omslag spreekt duidelijke beeldtaal, met een grimas komt Stigter met zijn vuist gebald in de lucht over de finish. Het zijn 42 hoofdstukken als symbool voor de 42 kilometer lengte van een marathon. “Het was altijd ellende na kilometer 35,” geeft Stigter aan.

“Het zijn 42 avonturen geworden en ieder hoofdstuk is een les voor de marathonloper,” meldt de trainer. De koper van het boek zal op het eind zien dat er nog 195 woorden zijn toegevoegd en daarmee is de marathon in het boek voltooid. “Het zijn niet alleen verhalen maar je hebt er iets aan als lezer. Er staan praktijkvoorbeelden in, waar het op mis kan gaan. Het is van alles, mentaal, voorvallen, gedrag van anderen, een valpartij tot en met je drinken missen.”

Voelt de marathon voor jou aan als een paradox? “Ja. De finish is iedere keer geweldig. De trainingen ook. Vooral van de lange duurlopen heb ik genoten. Het was altijd ellende na kilometer 35. Toch blijft er wel iets bij je waardoor je dat altijd weer wilt doen. Dat is de magie van de marathon. Tot kilometer 30 had ik alles goed geregeld. Maar daarna, het was altijd moeilijk om de eindstreep te halen.” Dan de doorkijk naar de huidige generatie marathonlopers. “Abdi (Nageeye) weet hoe hij dat doet. De absolute top heeft controle. Ik kon het moeilijk aanzien als ik iemand zag weglopen. Ga je er te snel achteraan dan kan je dat op de eindstreep vele minuten kosten. Ik wilde hoog eindigen door hard te gaan. Hoe hoger je inzet, hoe hoger je risico. Eigenlijk zijn de 10 en de halve marathon leuker als wedstrijd. Dat ik op de marathons van voren kon meedoen, dat gaf de doorslag om de marathon op te zoeken. Dat is de paradox.”

“Vooral van de lange duurlopen heb ik genoten”

Hef de paradox op

Wat is dan het geheim om de paradox de goede kant op te krijgen voor dat leger van tienduizenden hardlopers die ook de marathon willen lopen? Daar komt een opvallend snel antwoord. “Train toch vooral voor het plezier. Het is een tijd waarin veel evenementen niet doorgaan, train dan ook niet om te willen presteren. Ga lekker met fartlek variëren. Zorg dat je niet geblesseerd raakt en zorg vooral in deze tijd dat je kunt blijven lopen. Dat harde trainen hoeft niet, minder hard trainen om je immuunsysteem niet te overbelasten.”

Afgrijselijk

In het voorwoord van het boek gaat Aart Stigter meteen in op zijn pijnlijke paradox. ‘Waarom dan toch telkens die afgrijselijke afstand iedere keer opnieuw willen overbruggen? Is het de pijn weerstaan, het oncontroleerbare, de euforie bij de finish, het onvoorspelbare of de waardering van je omgeving die jou een held vindt (of een gek)? Bij mij was het vooral de prestatiedrang.’

Aart Stigter heeft zijn bedrijf als trainer verkocht maar hij houdt van het hardlopen en hij begeleidt ook wandelgroepen. Het hardlopen gaat hem nog steeds goed af. Dan toch die wat lastige vraag, wil je je nog een keer aan de marathon wagen? “Ha, dat is altijd weer de paradox van verstand en gevoel. Diep van binnen wil ik toch ooit weer starten en finishen op de marathon. Dat proces beschrijf ik ook in het boek. Jaren geleden heb ik met mijn zoon een poging gedaan om weer een marathon te lopen. Al snel kwamen de eerste pijntjes bij de trainingen. Toen zei het verstand, niet doen.”

Maatschappelijk belang van hardlopen

Deze bekende trainer wil nog graag wat kwijt over het belang van hardlopen, juist nu. Daarbij moet je bedenken dat toen zijn boek uitkwam er nog strenge coronamaatregelen golden. “Ik had gehoopt dat de overheden creatief omgingen met maatregelen en de sport. Ik heb dit jaar geleerd dat lopen onderdeel is van de samenleving en dat de groepen belangrijk zijn. Hét voorbeeld voor mij is de eerste keer dat het doorging met een groep hartpatiënten en dat had op de groep een grotere impact dan gedacht.”

Paradox van de marathon: 42 marathonlessen en avonturen