Als trainer en coach denk je vaak dat je gelijk hebt. Jij weet toch hoe het zit, werkt en loopt? Jammer. Je hebt lopers om je heen die allemaal een eigen persoonlijkheid hebben. De verschillen zijn groot en zij hebben een eigen kijk op hardlopen. Kijk eens naar deze twee punten waarin je als coach heel anders tegen zaken aankijkt, de tijd en cultuur. De trainingsdynamiek bepaalt of jullie samen gelijk krijgen.
Tijd is een vriend of vijand?
- Er zijn hardlopers die zien de tijd als een vijand. Die moet je verslaan, met harde hand en tot de tanden bewapend.
- Of het is juist een vriend, die wordt omarmd.
- Lopers zien tijd als lineair maar anderen zien het als een cirkel die herhalend is.
- Oh, er zijn ook lopers die totaal niet malen om de tijd. Volledig oninteressant. Zij gaan de strijd aan met de andere hardlopers. Dat vinden ze veel leuker dan de chrono verslaan.
De tijd en de ingeving
Waarschijnlijk heb je als trainer een eigen kijk op de tijd. Als die echt afwijkt van hoe je lopers op de tijd letten, wordt het tijd om jouw mening bij te stellen. De tijd vormt een grote schakel, of juist een afwezig onderdeel, in het coachen en trainen van hardlopers. Het kan daarom heel interessant zijn om met je lopers te praten over hoe zij de tijd zien. Dat kan een aha-erlebnis voor je zijn als trainer. En opeens krijg je een ingeving en weet je hoe je nog beter deze hardlopers kunt trainen. Zoiets kleins als de perceptie van tijd kan alles op zijn kop zetten in trainingsdoelen, opbouw en hoe je lopers blijft motiveren.
Cultuur in de loopgroep
Hoe je omgaat met tijd, geeft ook weer hoe jij als trainer in je rol zit. En daar kijken al die hardlopers naar. Cultuur zoals jij die neerzet in je groep, speelt een hoofdrol. Ben je vaak iets te emotioneel bezig met het bereiken van doelen en de hardlopers snappen dit niet? Grote kans dat er geen grote chemie ontstaat. De lopers begrijpen je niet en jij snapt niet waarom die lopers niet enthousiast blijven.
Versterken of kloof?
De cultuur komt vaak sterk naar boven bij tijden dat het er echt om gaat. In het hardlopen ben je vaak aan het trainen maar er zijn natuurlijk sleuteltrainingen en sleutelmomenten in wedstrijden waarin het er echt om gaat. Kun je dan met hart en ziel goed trainingen geven maar ook de rust vasthouden, dan wordt de cultuur van de groep versterkt. Loopt het op die cruciale momenten verkeerd en lijkt de psychologische afstand groter te worden tussen trainer en groep, heb je veel werk te doen.
Praten met de hardlopers is altijd goed. Mocht de verhouding scheef groeien dan zijn die gesprekken nog belangrijker. Je haalt daar als coach veel uit en daarmee kun je jezelf bijsturen. Het lijkt er als trainer vaak op dat jij bepaalt wat er gebeurt, maar trainingsdynamiek betekent ook dat je als coach zelf moet veranderen. Dat maakt het vak van trainer complex maar ook aantrekkelijk interessant.